Το κάθε παιδί έχει δικαίωμα:
•να χαίρεται την προπόνηση, άλλα και τον συναγωνισμό.
•να ΠΑΙΖΕΙ ως παιδί και να ΜΗΝ του φέρονται ως ενήλικα μέσα και έξω από το γήπεδο.
•να παίζει το παιχνίδι συμφώνα με τους δικούς του απλούς κανόνες, οι όποιοι προσαρμόζονται στο επίπεδο της ικανότητάς του και στο βαθμό της εξέλιξής του.
•να παίζει σε ένα ασφαλές περιβάλλον.
•να συμμετέχει σε όλες τις φάσεις του παιχνιδιού.
•να το προπονούν εξειδικευμένοι προπονητές.
•να λύνει μόνο του τα προβλήματά του, μέσα από την προπόνηση.
•να του φέρονται με σεβασμό: ο κάθε προπονητής, οι συμπαίκτες του, οι αντιπαλοί του και οι οικογένειές τους.
•να παίζει με παιδιά της ηλικίας του.
•να ΜΗΝ γίνει... πρωταθλητής.
Θυμηθείτε, λοιπόν, ότι η βασική διαφορά μεταξύ ανδρικής ομάδας και υποδομών είναι :
Οι άνδρες έχουν υποχρεώσεις, ενώ τα παιδιά... δικαιώματα.
Απαιτείται πολλή προπόνηση με την ομάδα και ατέλειωτες ώρες ατομικής προπόνησης, πολύ τρέξιμο, πολλά νεύρα και ιδρώτας, αυστηρή πειθαρχεία, γενναία αυτοκριτική, συνέπεια και αρκετή θέληση για να βελτιωθεί ένας ποδοσφαιριστής με όχι μεγάλο ταλέντο.
Αρκεί χαλαρή και άσκοπη προπόνηση,
μικρή προσπάθεια, λίγη διάθεση,
καθόλου άγχος και ελάχιστη φιλοδοξία
για να ‘’χαθεί’’ ένας ποδοσφαιριστής με μεγάλο ταλέντο.
